Silence!

Af en toe word ik ’s nachts vriendelijk doch dringend verzocht door mijn vriendin om iets minder lawaai te maken tijdens mijn nachtelijke houthakkerspraktijken. Ik, en zoals de meeste mensen onder ons denk ik, beweerde dat ik ’s nacht gewoon slaap zonder herrie te maken. Tot dat ze met hard bewijs op tafel kwam. Een filmpje, opgenomen met haar mobiel, liet mij een hele peleton houthakkers horen (ik zag gelukkig niets, want het was donker). Omdat ik liever in m’n eigen bed slaap dan in het logeerbed heeft ze me Silence gegeven. Vlak voor het slapen gaan de gebruiksaanwijzing nog even doorgelezen en een proefpoging gedaan in de wasbak. Huh?! Het lijkt wel ouwe scheerschuim! Moet ik die zooi 2 keer 1 seconde lang in m’n keel spuiten?! Dat wordt kotsen dacht ik nog. Maar het viel opzich wel mee. Na een paar minuten kreeg ik een soort verdovend gevoel in m’n keel en ging met goede moed ons bed in. De volgende dag kreeg ik te horen dat ze niet wakker was geworden van mijn houthakkerspraktijken. Het blijkt dus te werken. Nou, niet helemaal dus, want de volgende nacht had ik m’n bijltje er weer bij gepakt en ging weer verder met mijn houthakkerspraktijken. Om nou niet gelijk het vertrouwen in Silence op te geven heb ik nog een paar nachten die zooi in mijn keel gespoten. Conclusie: het werkt, maar niet altijd.